Artist: Theo Bos

Hahnemühle Baryta print, size 90x120cm, mounted on dibond incl. floating frame, Edition of 5  (+ 2 A.P.).

Theo Bos (1959, Pijnacker) werd opgeleid aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Hij werkt als fotograaf voor verschillende opdrachtgevers.
De laatste jaren concentreert hij zich grotendeels op zijn beeldend kunstenaarschap. Waarbij de nadruk ligt op landschapsfotografie en fotografie van zeegezichten.Door telkens terug te keren naar dezelfde plekken, om ze op verschillende tijdstippen van de dag en vanuit verschillende gezichtspunten vast te leggen, illustreren de foto’s van Bos zijn geduldige observatie van het landschap en zijn drive om niet alleen de landschappen die hij fotografeert te documenteren, maar om ze te begrijpen.

Op zoek naar abstractie in het duinlandschap

“Jaloezie is misschien een groot woord maar van enige afgunst is zeker sprake: ik vind dat schilders vrijelijker en expressiever kunnen omgaan met de werkelijkheid dan wij fotografen.

Onrealistisch kleurgebruik, spotten met perspectief, negeren van stofuitdrukking, verdichten van tijd, de werkelijkheid ruilen voor abstractie; het kan allemaal óók in de fotografie – maar het ziet er dan al snel geforceerd uit.

Dat laatste is geen reden om het er als fotograaf dan maar bij te laten zitten.
Zo concentreerde ik me al vele jaren op het inbrengen van abstractie in mijn voorheen fel realistische landschapsfoto’s toen ik in winters natuurgebied Meijendel een zojuist gerevitaliseerd stuk duin trof. Waar het me zowaar lukte om na al die tijd een geslaagde abstracte landschapsfoto te maken. (In mijn ogen zo geslaagd, omdat de landschappelijke werkelijkheid intact bleef)”.

“Ik wist al langer dat het kon; de kunstenaar Edgar Fernhout had in zijn schilderijen van de natuur rond Bergen op jaloersmakende wijze laten zien hoe hij zich daar als schilder had ontwikkeld richting abstractie. Ik kwam zelf echter niet verder dan wat redelijke detailopnamen van patronen in het zand die ik helaas niet vertaald kreeg naar de veel grotere schaal van een héél landschap. Sinds de eerste winterse foto is het duinlandschap een belangrijk thema in mijn werk. Mijn houding tegenover dit landschap is sinds die tijd fundamenteel veranderd. Ik zoek er nog steeds naar abstractie, maar minder dwingend. Daar is een eenvoudige reden voor: het landschap is sterker dan ik en laat zich niet zomaar wat (abstractie) opleggen. Het heeft een eigen kracht die soms samenvalt met wat ik wil. Maar als dat niet zo is kan ik hoog of laag springen, dat levert geen goeie foto op. Dan moet ik volgen. En dat doe ik met plezier”.

Theo over zijn werk: “Mijn woon- en werkterrein is de stad. De stad die tegenwoordig vaak gedefinieerd wordt als een ‘mentale ruimte’, als in de eerste plaats een beeld dat we ervan meedragen in ons hoofd. Maar tegelijkertijd is die stad natuurlijk ook een realiteit. Het is de veeleisende plek waar we fysiek rondgaan en letterlijk onze ruimte nemen. Te midden van anderen, die hetzelfde doen. Als ik dat moe ben, dan vind u mij in de duinen, aan zee of elders in het land. Ik ga niet altijd ver weg, maar wel ver genoeg om los te komen van de constant doorjakkerende maatschappij. Dan vind ik de ruimte om het landschap te ervaren en vast te leggen. Rust, herhaling en opmerkelijk kleine nuanceverschillen bepalen mijn beleving van deze plekken. Hier is geen vlucht in de ‘mentale ruimte’ vereist om er één mee te kunnen zijn. De 24-uurs economie met zijn nadruk op snelheid en onophoudelijke communicatie staat hier buiten spel waardoor ik me kan overgeven aan de stilte in mijn hoofd en het landschap me kan leiden.”